29-9-88 spel zonder grenzen
Samenleving zonder spel - samenleving zonder Leven.
Spel is fundamenteel belangrijk in een samenleving.
Een samenleving zonder spel zal doodbloeden, vastroesten.
De mens zal zonder spel star worden, dus de samenleving ook.
Het leven wordt dan niet meer beleefd maar slechts geleefd.
De ontwikkeling zal stil komen te staan omdat er niets nieuws, niets verrassend meer gebeurd.
Een samenleving zal langzaam verdorren als een boom die geen nieuw levenswater toegevoerd krijgt, en uiteindelijk sterven.
De mensen zijn de bladeren.
Hoe meer bladeren er verdorren, hoe minder Levenskracht een boom heeft.
De mens is dan misschien nog niet gestorven - uiterlijk gezien - maar innerlijk is het levende blad verdord en afgestorven. De samenleving is dan veranderd n een machine en de radertjes zijn de mensen.
SPEL(EN) LEVEN
Ik wil even bij het begin beginnen.
Een kind wordt geboren.
De eerste jaren van het leven zijn gevuld met spel -dingen ont-dekken, uitvinden, de hele wereld is nieuw en alles leeft - alles moet onderzocht, uitgetest worden. Het leven zit vol verrassingen, openbaringen, en vol vreugde gaat het kind zo op in het avontuur van het leven.
Over het algemeen wordt het hier de eerste jaren heel vrij in gelaten.
Het mag dan nog, er wordt gelachen om, verwonderd gekeken naar de fantasiespelletjes van een kind, om de gekke dingen die een kind allemaal uithaalt. Het leven is dan voor een kind een spel, als het zich tenminste in harmonie kan ontwikkelen.
Alles is mooi, alles is nieuw, alles leeft. Wat dit laatste betreft, voor een kind is dit spel veel serieuzer dan dit aan de oppervlakte lijkt. In wat het ziet en ervaart zou het veel meer gerespecteerd moeten worden. Het ziet nog veel wat wij niet meer zien maar er vaak wel is.
Maar dan komt er een kink in de kabel.
Op een bepaalde leeftijd - zo rond de lagere school - is het afgelopen met deze vorm van spel.
Het spel krijgt een harnas om.
Het krijgt regels, het krijgt bijbedoelingen, het krijgt een functie naar andere mensen toe.
Eerst was het spel alleen voor het kind zelf.
Het kind vormde zijn/haar eigen wereld.
Het ging op in de wolken, ging op in de fantasie met een poppetje, ging op in het leven.
Maar op de lagere school kun je ineens een spel goed doen of niet, je kunt verliezen of winnen. Het zuivere idee van spel gaat hiermee verloren.
Die wolken, dat poppetje worden steeds minder levend.
Je moet jezelf bewijzen, je moet prestaties gaan leveren.
Als je 'goed' bent, ben je de held, ben je dit niet, dan stel je niks voor, dan ben je niet belangrijk, dan laten ze je links liggen.
In dit proces komt geen verandering, het wordt zelfs steeds erger.
Op de lagere school mag je af en toe nog wel wegdromen in je eigen wereld maar op de middelbare school komt hier abrupt een einde aan.
Dan mag je niet zomaar een beetje spelen, met jezelf of met anderen.
Alles moet een doel hebben, een functie.
Je wordt klaargestoomd voor een taak.
Je moet aan de toekomst werken, hard studeren, het leven is een serieuze zaak.
Het spel wordt meer en meer gestructureerd. Je kunt bij clubs gaan, sporten.
Er mag niets meer spontaan gebeuren, alles is aan regels gebonden, en alles draait om winnen en verliezen. Je put je vreugde hieruit. Als je wint, voel je jezelf te gek en als je verliest baal je.
Het spel is niet meer van jou, je speelt het spel van anderen.
Je maakt niets nieuws meer, je fantasie wordt niet meer geprikkeld.
Je mag het spel spelen, als je jezelf maar aan vele regels houdt.
Ik zou willen zeggen, laat het spel weer vrij.
Baken het niet af.
Zonder het niet af.
Bindt het niet vast aan allerlei regels.
Ervaar het totale leven weer als een spel zoals toen je een kind was.
Maak dit kind in jezelf weer wakker.
Maak van het leven een groot avontuur, en betrek daarbij alles wat je doet.
Werk hoeft geen werk te zijn, het kan een spel zijn.
Als je jouw fantasie maar laat opborrelen, als je maar de creativiteit die in jezelf zit loslaat.
De essentie wat ik wil zeggen is, laten we weer kinderen worden.
Samen het leven als een spel benaderen, waarin alles mogelijk is, waarin alles kan.
Een spel zonder grenzen!
Kagib
Spel is fundamenteel belangrijk in een samenleving.
Een samenleving zonder spel zal doodbloeden, vastroesten.
De mens zal zonder spel star worden, dus de samenleving ook.
Het leven wordt dan niet meer beleefd maar slechts geleefd.
De ontwikkeling zal stil komen te staan omdat er niets nieuws, niets verrassend meer gebeurd.
Een samenleving zal langzaam verdorren als een boom die geen nieuw levenswater toegevoerd krijgt, en uiteindelijk sterven.
De mensen zijn de bladeren.
Hoe meer bladeren er verdorren, hoe minder Levenskracht een boom heeft.
De mens is dan misschien nog niet gestorven - uiterlijk gezien - maar innerlijk is het levende blad verdord en afgestorven. De samenleving is dan veranderd n een machine en de radertjes zijn de mensen.
SPEL(EN) LEVEN
Ik wil even bij het begin beginnen.
Een kind wordt geboren.
De eerste jaren van het leven zijn gevuld met spel -dingen ont-dekken, uitvinden, de hele wereld is nieuw en alles leeft - alles moet onderzocht, uitgetest worden. Het leven zit vol verrassingen, openbaringen, en vol vreugde gaat het kind zo op in het avontuur van het leven.
Over het algemeen wordt het hier de eerste jaren heel vrij in gelaten.
Het mag dan nog, er wordt gelachen om, verwonderd gekeken naar de fantasiespelletjes van een kind, om de gekke dingen die een kind allemaal uithaalt. Het leven is dan voor een kind een spel, als het zich tenminste in harmonie kan ontwikkelen.
Alles is mooi, alles is nieuw, alles leeft. Wat dit laatste betreft, voor een kind is dit spel veel serieuzer dan dit aan de oppervlakte lijkt. In wat het ziet en ervaart zou het veel meer gerespecteerd moeten worden. Het ziet nog veel wat wij niet meer zien maar er vaak wel is.
Maar dan komt er een kink in de kabel.
Op een bepaalde leeftijd - zo rond de lagere school - is het afgelopen met deze vorm van spel.
Het spel krijgt een harnas om.
Het krijgt regels, het krijgt bijbedoelingen, het krijgt een functie naar andere mensen toe.
Eerst was het spel alleen voor het kind zelf.
Het kind vormde zijn/haar eigen wereld.
Het ging op in de wolken, ging op in de fantasie met een poppetje, ging op in het leven.
Maar op de lagere school kun je ineens een spel goed doen of niet, je kunt verliezen of winnen. Het zuivere idee van spel gaat hiermee verloren.
Die wolken, dat poppetje worden steeds minder levend.
Je moet jezelf bewijzen, je moet prestaties gaan leveren.
Als je 'goed' bent, ben je de held, ben je dit niet, dan stel je niks voor, dan ben je niet belangrijk, dan laten ze je links liggen.
In dit proces komt geen verandering, het wordt zelfs steeds erger.
Op de lagere school mag je af en toe nog wel wegdromen in je eigen wereld maar op de middelbare school komt hier abrupt een einde aan.
Dan mag je niet zomaar een beetje spelen, met jezelf of met anderen.
Alles moet een doel hebben, een functie.
Je wordt klaargestoomd voor een taak.
Je moet aan de toekomst werken, hard studeren, het leven is een serieuze zaak.
Het spel wordt meer en meer gestructureerd. Je kunt bij clubs gaan, sporten.
Er mag niets meer spontaan gebeuren, alles is aan regels gebonden, en alles draait om winnen en verliezen. Je put je vreugde hieruit. Als je wint, voel je jezelf te gek en als je verliest baal je.
Het spel is niet meer van jou, je speelt het spel van anderen.
Je maakt niets nieuws meer, je fantasie wordt niet meer geprikkeld.
Je mag het spel spelen, als je jezelf maar aan vele regels houdt.
Ik zou willen zeggen, laat het spel weer vrij.
Baken het niet af.
Zonder het niet af.
Bindt het niet vast aan allerlei regels.
Ervaar het totale leven weer als een spel zoals toen je een kind was.
Maak dit kind in jezelf weer wakker.
Maak van het leven een groot avontuur, en betrek daarbij alles wat je doet.
Werk hoeft geen werk te zijn, het kan een spel zijn.
Als je jouw fantasie maar laat opborrelen, als je maar de creativiteit die in jezelf zit loslaat.
De essentie wat ik wil zeggen is, laten we weer kinderen worden.
Samen het leven als een spel benaderen, waarin alles mogelijk is, waarin alles kan.
Een spel zonder grenzen!
Kagib
Reacties