opgroeien

Ja, dat is altijd als ik naar kinderen kijk en dan naar de volwassene, die grote mens die denkt dat hij/zij volwassen is geworden. Zoveel potentie aan leven, beleven, puurheid, verloren. Onbevangenheid, echt zien wat is. Ja, die speelsheid, alles als een wonder, we verliezen het allemaal.
Omdat we op moeten groeien.
Maar waar groeien we dan naar toe? Moeten we dan allemaal hetzelfde worden?
Wat werkelijk op zou kunnen bloeien van binnenuit blijft onaangesproken. Het wordt niet aangeboort want het wordt zinloos gezien binnen alle culturen en geloven.
Ja, hoe kan er iets anders in je opstaan als je vanaf de geboorte gebombardeerd wordt met zo is het zo moet dit, dit moet je leren, dat is goed en dat is slecht. Alle waarden en normen.
En dit is niet alleen van dit leven het is van vele levens.
Want door alle tijden heen zijn er steeds alleen maar enkeltjes geweest waar de ware opbloei was van binnenuit. Door alle tijden heen zijn deze enkeltjes vermorzeld, ontkent, belachelijk gemaakt. Want alle programma's ontstaan in het verleden kunnen geen voeling hebben met wat niet van de tijd is. Dus alles moet ingepast worden in dat programma. Dat is bekend, kun je leren, op school, kun je zo ook controleren. Zo past het, geen onzekerheid. En iedereen moet daar dan ook weer in passen.

En zo blijft alles in stand, houden we elkaar in stand. Generatie, op generatie. In t vormpje misschien wat veranderingen maar niet in Essentie. Want de Essentie blijft onaangeroerd, bedekt door de tijd.
Aan jou de kans die weer te ont-dekken, onder leiding van de Essentie.
Alles heeft betekenis. Alles is een teken. Er is niets zinloos.
Aan jou om het te ontcijferen om vrij te maken wat erin verborgen is.
Het leven is zonder zin als je hier aan voorbij gaat.
En dan zal het leven, misschien niet dit leven, dan een volgend leven, ervoor zorgen dat je niet verder kunt. Dat alles overhoop wordt gehaald zodat je eindelijk tot bezinning komt.
We zijn hier om zicht te krijgen overal waar we tegen-bewegen, onze eigen-willigheid moet verdwijnen. We hebben ons daarin opgesloten waardoor Dat wat alles omvat niet meer in kan werken. Dat zijn de vruchten die we zaaien, in het niet luisteren het zelf willen doen.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/PJTVAvs0sy