22-9-42 alles loslaten

Dit huis hier, ik voel het, begint langzaam van mijn schouders te glijden.
Het is goed dat t zo is, de losmaking ervan gaat zich nu geheel voltrekken. Heel voorzichtig, met grote weemoed, maar ook met de zekerheid dat het goed is zo en niet anders kan zijn, laat ik het glijden, dag aan dag.
En met één hemd aan en één hemd in mijn rugzak - hoe was ook dat sprookje van die man zonder hemd? De koning, die door het hele rijk zocht naar het hemd van zijn gelukkigste onderdaan en toen hij die gelukkigste mens eindelijk gevonden had, bleek deze geen hemd te bezitten.
Dus met dat ene hemd in mijn rugzak ga ik dan naar een 'onbekende' toekomst. Zo heet dat. Maar het is toch overal diezelfde aarde onder mijn zwervende voeten en diezelfde hemel met nu eens de maan en dan eens de zon, om dan nog alle sterren niet te vergeten, boven mijn verrukte hoofd? En waarom dan te spreken van een onbekende toekomst?

Etty Hillesum

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS