30-9-42 realiteit en voorstelling

Ik schreef eens wanhopig: het is ausgerechnet in mijn kleine hoofd, onder mijn eigen schedeldak dat deze wereld tot klaarheid gedacht moet worden. Nu denk ik het nog wel eens, in een bijna satanische overmoed. Ik weet mijn scheppende kracht steeds minder de gevangene te doen zijn van materiele noden, van de voorstelling van honger en kou en gevaren. Het is toch immers steeds de voorstelling en niet de realiteit. De realiteit is iets wat men op zich moet nemen, al het lijden dat erbij komt, al de moeilijkheden, men moet ze op zich nemen en dragen, al dragende vergroot zich de draagkracht. Maar de voorstelling over het lijden (wat niet echt 'lijden'is, lijden op zichzelf is immers vruchtbaar en kan het leven tot iets kostbaars maken) moet men afbreken. En breekt men de voorstellingen af, waarin het leven als tussen tralies gevangen zit, dan bevrijdt men het werkelijke leven in zichzelf en de krachten in zichzelf en dan zal men ook de krachten hebben voor het werkelijke lijden, in het eigen leven en in dat van de mensheid te dragen.

Etty Hillesum

Reacties

piet stuitje zei…
"En breekt men de voorstellingen af, waarin het leven als tussen tralies gevangen zit, dan bevrijdt men het werkelijke leven in zichzelf en de krachten in zichzelf en dan zal men ook de krachten hebben voor het werkelijke lijden,"

Ja,het werkelijke leven in je zelf,de essentie...dat is de ware bevrijding,dat is de vrijheid

piet

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS