arm zijn 2
Het vreemde gevoelen, het ongewone waarvoor sommige mensen zich bang maken zoals voor het onbekende. Toch zijn er van die ogenblikken waarin iemand zich zelf vreemd voorkomt en het gevoel van onzekerheid moeilijk kan aanvaarden zodat hij maar weer gauw in de vertrouwde dingen vlucht, in de sleur van de dag of de vertrouwde omgeving.
Maar iemand die heeft moeten hongeren en dorsten zal het niet onbekend zijn. Niet hongeren en dorsten naar zijn lichamelijke behoeften, ofschoon die wel ontzaglijk hoog worden aangeslagen, maar het hunkeren naar innerlijkheid, naar liefde, kracht, gezondheid en genezing zoals die van binnen uit de mens tot hem komen kan. De armoede die bedoeld is leidt in tot een innerlijke nood en wie zal daar nu verlangend naar wezen. Zodra we ons tot het innerlijke leven begeven gaat het vertrouwde uiterlijke leven ons schijnbaar ontvallen, en we leren de angst kennen van het moeten derven.
Deze angst brengt bepaalde schrikbeelden met zich mede en ofschoon deze schrikbeelden de produkten van de eigen verbeelding zijn, is de leerling geneigd ze als werkelijkheden op te vatten, toestanden die in zijn onmiddelijke voorstelling wel eeuwig lijken te duren alsof zij nooit een einde nemen, terwijl hij ondervinden zal hoe wisselend ze zijn en hoe spoedig er een verlichting in kan treden. Het is de onthechtingszone die hij tegemoet gaat en waarin hij wel al tal van doden meent te sterven. Hij zal zelfs geneigd zijn deze ervaringen als iets buitengewoons te vergroten en er zich op beroepen dat hij zulke armzalige schrikbeelden moet doorlijden. Maar het zijn alle spooksels die het gevolg zijn van de zich aankondigende komende armoede.
O nee, de armoede is niet de uiterlijke armoede waarin de mens genoegen moet nemen met een daglonerskamertje om zich dan verder allerlei geneugten te ontzeggen. Als het zo eenvoudig was zouden alle kluizenaars, monniken en nonnen het Koninkrijk beërven. Nee, nee, het gaat om een innerlijke doorbraak, een losmaking uit de omhelzing van de aardgeest, een zich terug trekken uit de borende beweging waarmede de mensen zich in het aards leven ingraven en zich toedekken, iedere dag weer met de lapjesdeken van hun noden en zorgen en angsten en ziekten. Waarom zouden we niet uitzien naar de verkwikkende en verzachtende stralen van het geestelijk leven dat in ons eigen innerlijk binnen schijnt en de innige mildheid ervan leren kennen?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=PLTNLQG8
Maar iemand die heeft moeten hongeren en dorsten zal het niet onbekend zijn. Niet hongeren en dorsten naar zijn lichamelijke behoeften, ofschoon die wel ontzaglijk hoog worden aangeslagen, maar het hunkeren naar innerlijkheid, naar liefde, kracht, gezondheid en genezing zoals die van binnen uit de mens tot hem komen kan. De armoede die bedoeld is leidt in tot een innerlijke nood en wie zal daar nu verlangend naar wezen. Zodra we ons tot het innerlijke leven begeven gaat het vertrouwde uiterlijke leven ons schijnbaar ontvallen, en we leren de angst kennen van het moeten derven.
Deze angst brengt bepaalde schrikbeelden met zich mede en ofschoon deze schrikbeelden de produkten van de eigen verbeelding zijn, is de leerling geneigd ze als werkelijkheden op te vatten, toestanden die in zijn onmiddelijke voorstelling wel eeuwig lijken te duren alsof zij nooit een einde nemen, terwijl hij ondervinden zal hoe wisselend ze zijn en hoe spoedig er een verlichting in kan treden. Het is de onthechtingszone die hij tegemoet gaat en waarin hij wel al tal van doden meent te sterven. Hij zal zelfs geneigd zijn deze ervaringen als iets buitengewoons te vergroten en er zich op beroepen dat hij zulke armzalige schrikbeelden moet doorlijden. Maar het zijn alle spooksels die het gevolg zijn van de zich aankondigende komende armoede.
O nee, de armoede is niet de uiterlijke armoede waarin de mens genoegen moet nemen met een daglonerskamertje om zich dan verder allerlei geneugten te ontzeggen. Als het zo eenvoudig was zouden alle kluizenaars, monniken en nonnen het Koninkrijk beërven. Nee, nee, het gaat om een innerlijke doorbraak, een losmaking uit de omhelzing van de aardgeest, een zich terug trekken uit de borende beweging waarmede de mensen zich in het aards leven ingraven en zich toedekken, iedere dag weer met de lapjesdeken van hun noden en zorgen en angsten en ziekten. Waarom zouden we niet uitzien naar de verkwikkende en verzachtende stralen van het geestelijk leven dat in ons eigen innerlijk binnen schijnt en de innige mildheid ervan leren kennen?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=PLTNLQG8
Reacties