Leven 4
Het verstand kan het niet bevatten. Het kan het niet tot stand brengen. Het is mogelijk om een rasterwerk van woorden te maken en door de woorden het licht van het Leven te zien binnen schijnen. Zoals grote schilders een gelaat schilderen of tekenen dat uit de leegte door het rasterwerk der lijnen gestalte en leven krijgt. Door dat wat niet gezegd is.
Er is een welsprekende stilte die meer zegt dan alle woorden tesamen. Er is een stilte waarin de stem of het geluid alleen dienstig kan zijn om haar te accentueren.
Als men op een nevelige herfstmorgen staat te luisteren omdat men zich opgenomen gevoelt in dat welsprekende zwijgen en er valt een druppel dauw op een verdord blad, dan wordt daardoor de stilte niet verstoord. Integendeel. Hebben wij misschien op dit teken gewacht als een bevestiging? Willen wij het woord niet horen als een bevestiging?
Het Leven is iets oneindig stils. Er is geen wildheid in, geen gebrokenheid. Het is iets dat zich mededeelt in een ononderbroken vloeien en stromen, een allerinnigst vibreren en glanzen. Eigenlijk is alles wat ervan gezegd kan worden het niet. Als een mens het gevoelt, het beleeft en erdoor opgenomen wordt, waar is dan zijn Ik? Het Ik is er geheel in doorzichtig geworden en de begrensdheid of de gestalte ervan is er niet meer van te onderscheiden door waarneming. Het is niet een extatische ervaring; misschien kan gezegd worden dat het de levensbelevenis uit de oer-grond is, maar wat zegt dat?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=R4PO8I5N
Er is een welsprekende stilte die meer zegt dan alle woorden tesamen. Er is een stilte waarin de stem of het geluid alleen dienstig kan zijn om haar te accentueren.
Als men op een nevelige herfstmorgen staat te luisteren omdat men zich opgenomen gevoelt in dat welsprekende zwijgen en er valt een druppel dauw op een verdord blad, dan wordt daardoor de stilte niet verstoord. Integendeel. Hebben wij misschien op dit teken gewacht als een bevestiging? Willen wij het woord niet horen als een bevestiging?
Het Leven is iets oneindig stils. Er is geen wildheid in, geen gebrokenheid. Het is iets dat zich mededeelt in een ononderbroken vloeien en stromen, een allerinnigst vibreren en glanzen. Eigenlijk is alles wat ervan gezegd kan worden het niet. Als een mens het gevoelt, het beleeft en erdoor opgenomen wordt, waar is dan zijn Ik? Het Ik is er geheel in doorzichtig geworden en de begrensdheid of de gestalte ervan is er niet meer van te onderscheiden door waarneming. Het is niet een extatische ervaring; misschien kan gezegd worden dat het de levensbelevenis uit de oer-grond is, maar wat zegt dat?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=R4PO8I5N
Reacties