onkruid en de oogst 3

Ieder die zich op weg begeeft naar het innerlijke rijk, de eigen geboortegrond, heeft de strijd met de vijand aan te binden. Deze laat zich gelden op legio manieren waarvan de ene zich nog meer in grofheid overtreft dan de andere. Want het is verbazingwekkend hoe groot de domheidsmacht is waarmede de zielen worden verstrikt. Ongelooflijk hoe men voor grofheid en lompheid bezwijkt. De middelen der verleiding, het onkruid, zijn gemakkelijk te onderscheiden. Intimidatie, dreigementen, angstaanjaging, speculeren op de hebzucht, op het machtsgevoel, op de wellust, tirannie naar den vleze en het denken; o, het orgel van de vijand heeft vele registers tot zijn beschikking. Er zijn genoeg mensen die de kakafonie van het wereldorgel machtig vinden en geboeid worden door de cyclonen der verwoesting, maar in werkelijkheid is het een tragisch zelfbedrog dat aan het licht komt als een mens ook maar een weinig verneemt van de helende en oneindig troostvolle stem die uit de stilte in hem opkomt uit het rijk des Vaders.

Men spreekt er gaarne over dat dit een verborgen rijk is. Maar de mens weet niet meer waar hij het gelaten heeft, hij zelf is het die het overspoeld heeft en de gelegenheid geschonken het te laten overwoekeren, zodat het onzichtbaar werd omdat de innerlijke ogen niet meer konden functioneren in alle smook en rook. Ach lieve mensen, zie toch het licht schijnen in de donkere nacht.

Barend van der Meer

De uitgesproken woorden:

http://www.megaupload.com/?d=COF57DJT