onkruid en de oogst 2
Er is maar één mogelijkheid: weer contact opnemen met onze afkomst, onze geboortegrond, ons ware vaderland. En dit is alleen te vinden in en door ons zelf, waardoor wij aan het luide rumoer het zwijgen leren opleggen. Want de stem der wereld en der woestenij is brutaal en vernietigend. Men hoort er duidelijk de klank in van de dood en de haat, de onmacht en de nijd. Al deze stemmen moet men negeren en er macht over krijgen. Niet buiten zich maar in zich, dat men in zich zelve de akker vrijhoudt van bederf en ontdekt hoe het koninkrijk dat goed is, nooit verkeerd gemaakt kan worden omdat het onbederfelijk is. Een ieder mens is vrij het te willen en eens komt de dag dat hij het weer deelachtig wordt en in hem het kaf van het koren wordt gescheiden.
We zijn in de modder gezakt, misschien uit vlucht zoals er mensen in de oorlog waren en tijdens een bomaanval uit angst in de drek kropen denkende dat ze daar veilig waren. Het ellendige is dat de mensen altijd veiligheid zoeken en zich daartoe, ook innerlijk, de hardste bunkers bouwen. Terwijl ze de wetenschap verloren hebben dat ze volstrekt veilig zijn. Dit is natuurlijk niet een wetenschap van het hoofd zo in de zin van 'dat weet ik nu wel' maar een weten uit ervaring dat er een innerlijke onschokbare toestand is die goed is zoals ze is, ook niet beter kan worden gemaakt en waarvoor alleen maar nodig is dat men de vijand die ons begoochelen en betoveren wil, die altijd weer opnieuw onkruid wil mengen onder het goede zaad, doorziet en daarmede negeert.
Natuurlijk is deze vijand geen mens al kan hij van de mens bezit nemen zodat deze een aan het godsrijk vijandig element vertolkt. Er zijn ontelbare zielen die verslaafd zijn aan de bedreiging en de voortdurende begoocheling waardoor de mens in het droomspel der wereld wordt ingewikkeld en er, of hij wil of niet, deel van uit gaat maken.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=YHVP3X8R
We zijn in de modder gezakt, misschien uit vlucht zoals er mensen in de oorlog waren en tijdens een bomaanval uit angst in de drek kropen denkende dat ze daar veilig waren. Het ellendige is dat de mensen altijd veiligheid zoeken en zich daartoe, ook innerlijk, de hardste bunkers bouwen. Terwijl ze de wetenschap verloren hebben dat ze volstrekt veilig zijn. Dit is natuurlijk niet een wetenschap van het hoofd zo in de zin van 'dat weet ik nu wel' maar een weten uit ervaring dat er een innerlijke onschokbare toestand is die goed is zoals ze is, ook niet beter kan worden gemaakt en waarvoor alleen maar nodig is dat men de vijand die ons begoochelen en betoveren wil, die altijd weer opnieuw onkruid wil mengen onder het goede zaad, doorziet en daarmede negeert.
Natuurlijk is deze vijand geen mens al kan hij van de mens bezit nemen zodat deze een aan het godsrijk vijandig element vertolkt. Er zijn ontelbare zielen die verslaafd zijn aan de bedreiging en de voortdurende begoocheling waardoor de mens in het droomspel der wereld wordt ingewikkeld en er, of hij wil of niet, deel van uit gaat maken.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=YHVP3X8R
Reacties