Leven 5
Als we een doorzichtige kristallen bol in het water dompelen terwijl het water bovendien door die bol heen zou kunnen stromen, dan zouden alleen lichtglanzen de aanwezigheid van de kristallen bol in het water verraden. Als de doorzichtige structuur van het fijnste zieleorganisme van licht omsloten en van licht doorhuiverd en doorstroomd wordt, waar blijft dan onze zichtbaarheid en waarneembaarheid, dan alleen in de glanzen waarmee het Leven ons van binnen omspeelt?
Is dat slechts het beginnen van het zich kenbaar maken van de majesteit van het Leven? Wordt het Ik hier niet als niets tov alles waarin het zich bevindt? Is er een begrip dat dit innige stromen, deze oorsprong van alle werkelijkheid, dit levende Woord als zelfuitspraak van het Leven-zelf kan vasthouden? Is er een dichter die zijn woorden hier transparant kan maken? Zal niet een ieder die het zeggen wil erkennen dat alle taal hier wordt als stamelen van 'het kindje aan de moederborst'?
De grootste werkelijkheid van het leven zelf is een nuchtere aangelegenheid. Want hierdoor krijgt de dagelijkse werkelijkheid en wat wij het dagelijks leven believen te noemen een geheel nieuwe waarde. Niet alleen dat de taal van het leven in de natuur veel duidelijker waarneembaar wordt en het is of alled doorlicht wordt en het in een glans staat, zoals we dat zien bij het vertonen van dia's op het scherm waardoor zij veel meer tot hun recht komen, maar ook de dagelijkse dingen krijgen een grotere reëlere waarde als we zo iets van het woord reëel kunnen zeggen.
De kleinste dingen, alles wat wij in het Leven betrekken, krijgen een verdiepende achtergrond. Het Mysterie van het Leven omhult alles en een vlieg verschijnt ons als een schepping. Ook de woorden van de mensen die er in binnen vallen krijgen er een wonderlijke achtergrond in, soms als vuurwerk dat met oorverdovende knallen in de nachtelijke ruimte zijn doeltreffendheid bewijst door zich in het niets op te lossen. Zo schieten sommige mensen ook een vuurwerk af in de menselijke ziel, dat helaas weken en jaren na blijft rommelen, maar dat in de openheid van leven zich oplost als in een wolkeloze hemel.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=4OU5E0E7
Is dat slechts het beginnen van het zich kenbaar maken van de majesteit van het Leven? Wordt het Ik hier niet als niets tov alles waarin het zich bevindt? Is er een begrip dat dit innige stromen, deze oorsprong van alle werkelijkheid, dit levende Woord als zelfuitspraak van het Leven-zelf kan vasthouden? Is er een dichter die zijn woorden hier transparant kan maken? Zal niet een ieder die het zeggen wil erkennen dat alle taal hier wordt als stamelen van 'het kindje aan de moederborst'?
De grootste werkelijkheid van het leven zelf is een nuchtere aangelegenheid. Want hierdoor krijgt de dagelijkse werkelijkheid en wat wij het dagelijks leven believen te noemen een geheel nieuwe waarde. Niet alleen dat de taal van het leven in de natuur veel duidelijker waarneembaar wordt en het is of alled doorlicht wordt en het in een glans staat, zoals we dat zien bij het vertonen van dia's op het scherm waardoor zij veel meer tot hun recht komen, maar ook de dagelijkse dingen krijgen een grotere reëlere waarde als we zo iets van het woord reëel kunnen zeggen.
De kleinste dingen, alles wat wij in het Leven betrekken, krijgen een verdiepende achtergrond. Het Mysterie van het Leven omhult alles en een vlieg verschijnt ons als een schepping. Ook de woorden van de mensen die er in binnen vallen krijgen er een wonderlijke achtergrond in, soms als vuurwerk dat met oorverdovende knallen in de nachtelijke ruimte zijn doeltreffendheid bewijst door zich in het niets op te lossen. Zo schieten sommige mensen ook een vuurwerk af in de menselijke ziel, dat helaas weken en jaren na blijft rommelen, maar dat in de openheid van leven zich oplost als in een wolkeloze hemel.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=4OU5E0E7
Reacties