Kagib Weteninhethart

Wat is waarheid? Is er een waarheid? Ja die is er. En die kan spreken. En als die spreekt heeft het gevolgen. Als we willen luisteren. Het ziet gewoon wat is. Hier kunnen we afstemming mee krijgen met dat wat is. Meer en meer hiermee resoneren. Maar tot de ultieme Waarheid, eenheid hiermee, kom je niet zomaar. Het is een gaan van waarheid tot waarheid. Steeds weer ontmaskert worden. Steeds weer bleek het illusie te zijn. Steeds weer was het toch anders. Weer een anders zien, weer een anders beleven, weer een andere wereld. Steeds weer sterven en weer opstaan, sterven en weer opstaan. En dat in dit leven, terwijl we hier op aarde zijn. Als dit je intentie is, je diepste verlangen, om de waarheid te volgen, de stroom van de waarheid, van waarheid tot waarheid. Je zult alles verliezen. Alles wat je dacht te zijn, dacht hoe de wereld was, wat belangrijk was, de zin van het leven. Maar je krijgt er zoveel voor terug. Je krijgt er de Waarheid voor terug. Op die Waarheid kun je uitei...

Zijn we niet een klein beetje gek? Of n beetje veel? Och ja, heb r geen probleem (meer) mee dat we beetje gek zijn. Maar toch, als je er goed naar gaat kijken proberen we met z'n allen iets te bereiken wat op deze manier nooit te bereiken valt. Het valt niet buiten onszelf te vinden, in van alles doen of niet doen, in een boel activiteiten daar ligt de kern. Maar ja, de hele wereld is zo geprogrammeerd dus t valt niet zo op dat we met z'n allen beetje gek bezig zijn. We hebben eindeloze theorieën dat t allemaal heel zinvol is wat we doen. We bevestigen elkaar hierin, bekrachtigen dat dit zo is, dat het heel zinvol is. Ieder heeft dan weer een ander programma, een ander geloof, een andere ideologie. Zo blijven we gescheiden in hokjes, eindeloze hokjes. Symptomen als dingen uit de hand lopen in onszelf of in de maatschappij worden bestreden. Maar er wordt niet echt gekeken daar waar de oplossing is. Die ligt in onszelf. Niet als een mooie nieuwe theorie, een nieuw denkbeeld,...

Er is iets in ons wat onaantastbaar is en in Dat zullen we weer waarlijk samenkomen, eenworden, versmelten. Geen subjectief beleven, maar objectief puur hetzelfde ervaren daarin één Zijn. Er is maar een Liefde, de Essentiële Liefde. Die kan van binnenuit vrijkomen. Als die in iemand vrijkomt is dit steeds weer dezelfde Liefde, dezelfde Compassie, hetzelfde Leven. Geen gekleurde blik en beleven vanuit een bepaalde achtergrond, vanuit het verleden, maar tijdloos en universeel. Dat, de Essentie kan steeds krachtiger in ons gaan werken. Het kan een innerlijk richtsnoer worden van waaruit we het levenspad gaan, onze keuzes maken, onze stappen zetten. Het is Bewustzijn, het is wat we Zijn. Wat we Zijn kan ons aan de hand nemen, leiden/begeleiden van binnenuit waardoor uiteindelijk alles wat we dachten te zijn, alles wat van ons ikje is, ons ego is, verdwijnt. Omdat onze Essentie, ons Zijn het witte Licht dit doorziet, begrijpt, Weet. Het Weten in het hart. Naarmate dit proces zich verd...

We zitten vaak te vol met onszelf met beelden, veronderstellingen waardoor we elkaar niet meer zien, niet meer zien wat is. Dat is t grote manko van de hulpverlening. Zoveel geleerd, alles in hokjes gezet van zo is het, en dat moet gebeuren maar de client wordt niet meer gezien. Er wordt niet meer gevoeld en ervaren wat is. Er is zoveel meer maar dit is niet te bevatten met het brein, met het verstand. Die blijft er altijd buiten in interpretatie en invulling. Ook algemeen vaak in interactie met elkaar, we zitten te vol, zetten elkaar vast in beelden. Er is een reservoir aan Leven aan beleven dat onuitputtelijk is, maar dit gaat buiten het brein om. Het heeft niets met het brein te maken. Het is levend, vibrerend, steeds weer nieuw, echt het Weten, het Bewustzijn. De Ziel is daarin een soort van tussenkanaal die zich open kan stellen voor de Geest, voor wat in de Geest is, zodat de Geest, het Eeuwige zich in de Ziel kan uitgieten, zoveel de Ziel maar kan bevatten. Het is de uitdagin...

Dat is de kern, in ons diepste Wezen zullen we all-een zijn, zijn we all-een maar nooit eenzaam. Dus als we die Kern vrijmaken is eenzaamheid van de verleden tijd. Dan ben je verbonden, een, met alles en iedereen. Dit vrijmaken gaat natuurlijk niet vanzelf. Er is geen wonderformule voor, het is geen denkspelletje, het is iets van ont-dekken. Het heeft ook met begrip te maken. Over je medemens, dat we allemaal gewoon heel lieve mensen zijn maar door omstandigheden, ervaringen uit het verleden, vaak heel misvormd geraakt zijn, onszelf kwijt geraakt zijn. Maskers opgezet, muren opgebouwd, ons verschanst achter bepaalde zekerheden. Maar dit is niet de hele mens. De ware Mens zit daaronder. De kwetsbare mens vaak, het gevoel verstopt, de pijn verstopt, of niet meer weten dat t anders is omdat het zo weggestopt is dat je er niet meer bijkan. Dit is natuurlijk ook nog niet de ware Mens. Maar deze mens, de kwetsbare mens, de verwonde mens kan pas geheeld worden als zij deze wonden mogen...

Is het niet het denken, dat iets van je maakt? En ja, als dat denken er niet is dan ben je toch ook niks? Als ik dan bewust ga denken, oh wat ben ik geweldig, of oh wat ben ik niks waard, dan is dat weer heel geforceerd. Is dit niet interessant om naar te kijken, naar wat je over jezelf denkt? En dan zeg ik, dat denken is maar een spelletje dat met je gespeeld wordt. Bewustzijn is van een totaal andere orde, das niks. Je Bent gewoon, en dat is alles. Daarin is het vervuld, daarin ben je vervuld. Gevuld met Licht. Juist daardoor is het leven zo licht, want je hoeft niets meer te bewijzen, niet meer anders te zijn dan je bent. Niks verdedigen, niks beschermen, niks verbergen. Want dat is alleen maar als je denkt iets te zijn. Het is zo stil, heeeeel stil. Alleen dat denken maakt steeds die drukte. Dus als dat er niet is, ja dan is t wel lekker vredig. Wat kan je dan nog uit die vrede halen? Je ziet gewoon wat is, drinkt het in, zet er niks tussen, geen beeld dat je opbouwt. Steeds...

Hoe we over het algemeen geprogrammeerd zijn door cultuur, opvoeding, alles wat ons met de paplepel is ingegoten gaat juist voorbij aan dat wat er altijd is. De grootste rijkdom die je jezelf voor kan stellen. Alles is gebouwd op doen, van alles doen om bevredigd te worden, om er te mogen zijn. Van alles verzamelen, alles gericht op buiten onszelf zijn. Terwijl de vervulling van onze diepste dromen binnenin is. We gaan er steeds aan voorbij, zoeken het in zoveel andere dingen. Zo blijven we afhankelijk van bevestiging, van blijft het wel goed gaan, ik moet me wel groot houden, en ojee als hij/zij me in de steek laat, ik moet ze wel tevreden houden anders laten ze me vallen als een baksteen, ik moet presteren want anders mag ik er niet zijn, mag niet mezelf zijn, niet gevoelig zijn, niet huilen en kwetsbaar zijn want dan vinden ze me maar gek, val ik er buiten, kom ik alleen te staan. Eindeloos kan ik zo doorgaan terwijl de vervulling van alles, de grootste rijkdom, het antwoord op...

Uiteindelijk is er nog maar een verlangen. Het verlangen weer waarlijk Thuis te komen. Dat Thuis ligt binnenin en van daaruit zul je overal thuis zijn. Meestal gaat hier heel veel aan vooraf voordat dit verlangen werkelijk wakker wordt, dat dit nog maar het enige verlangen is. Het is niet het verlangen van het ego. Het is de roep van het Eeuwige dat je hoort. Je enige verlangen wordt dan om hier weer mee te versmelten en alles te laten verdwijnen wat ertussenin staat. Dit proces heeft gevolgen, maakt heel veel wakker, maakt zichtbaar alles wat eerst verborgen was. Dit is het reinmaken van het hart. Het hart zuiveren van zoveel waardoor uiteindelijk God zich mag openbaren door het hart heen, in diepste Wezen. Dat God, het Goddelijke zich vrij mag/kan uitdrukken. En eigenlijk is dit niks, en daardoor alles. Het is helemaal leeg en daardoor vervuld. Vanuit het niets, vanuit die leegte, als alles stil geworden is, verstild is, gaat de Stroom verder, de verandering, de transformatie....

Barmhartig zijn.... Het is eigenlijk een woord waar de werkelijke betekenis van verloren is geraakt, eigenlijk een verouderd woord. Erbarmen hebben, mededogen, compassie. Die barmhartigheid kan van binnenuit vrijkomen naar de medemens na een weg van ontsluiering, ontmaskering, vrijmaking, van alle beelden die je over de mens had. Daardoor kan waarlijk mededogen, Liefde vrijkomen voor die mens. Gewoon in dat wat ze zijn, zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Eigenlijk kan God zich dan door ons heen uitdrukken, tot uitdrukking komen, omdat wij verdwenen zijn, en God puur erbarmen, mededogen is. En daarin is een gelukzaligheid, God te mogen ervaren binnenin. Gewoon gelukkig zijn, zonder reden, gewoon omdat er mededogen is, gewoon omdat je liefhebt, gewoon omdat er Liefde is. Hoe kan hierin dan nog wrok of hardheid tevoorschijn komen? Je bent Heel, vervuld van dat Goddelijke, het mannelijke en vrouwelijke in balans. Zonder dat je er iets speciaal voor hoeft te doen, stroomt het er...

Wat verlang je in het leven? Wat verlang je werkelijk? Uiteindelijk komt er een verlangen vrij om helemaal puur te zijn. Niet om je beter te voelen dan anderen, niet uit schuldgevoel maar gewoon uit liefde. Er is een liefde vrijgekomen voor dat Andere voor je Essentie voor het Licht waardoor je niet anders meer wil dan om zuiver te zijn, puur en oprecht. Niet om een resultaat, niet om een beloning. Dit ervaren is vrijgekomen na alle ervaringen die je gehad hebt, waarin zichtbaar geworden is hoe onvoorstelbaar het Levensplan is. Hoeveel Liefde en begrip en mededogen en wijsheid hieruit spreekt. Hoe alles in elkaar past en uiteindelijk alles helemaal rechtvaardig is. Niets liever wil je dan dat het Licht alles in je blootlegt, zichtbaar maakt wat geen Liefde is, wat tussen jou en dit Licht staat. Niets liever wil je dan keer op keer sterven, verdwijnen. Dat alles mag verdwijnen wat jij opgebouwd hebt wat je dacht te zijn, de beelden over het leven. Dit wil je vanuit een ontzag v...

Eigenlijk komt zachtmoedigheid voort vanuit begrip. Dat er meer en meer gedurende je weg een waarlijk doorleefd en meer en meer omvattend begrip is wakker geworden over het leven, tov de mens, en van daaruit waarlijk Liefde. In dit begrip is alle oordeel weggesmolten, alle verzet, alle beelden. Daarvoor in de plaats is iets gegroeid, binnenin gegroeid, wat vervulling geeft aan alles. Het zoeken is voorbij. Je hebt Het gevonden, en je hebt lief zonder dat de ander er iets voor hoeft te doen. Je hoeft niks meer te bewijzen, Je Weet, je Bent. Er is iets in je gegroeid wat niemand meer van je af kan pakken. Daardoor kun je zacht zijn gedragen door de Kracht, open en gevoelig. Wat is, dat is, en in alles wat is, is mogelijkheid. In dat Andere heb je vrede gevonden. Het is een Kracht die niet te vernietigen is, die tijdloos is, die je meeneemt naar de andere kant, bij het sterven. Wat eigenlijk onafhankelijk van de zintuigen is, van beelden, van geluid, van proeven, van tasten. Al ver...

Zien wat is, wat werkelijk is. Willen we dat werkelijk zien? Dit echt toelaten heeft gevolgen, kan verandering betekenen. Wat misschien onveilig lijkt, onzekerheid, angst. Alles wat je hier leest kan veel opwekken. Maar durf je dit te laten gebeuren, toe te laten, durf je jezelf te laten raken? Of blijft het een mentaal spelletje, reageert je verstand dat bagatalisseert, wegwuift, goed praat. Zoveel spelletjes dat t verstand kan spelen. Maar als t hart kan spreken, dan zul je t Weten, en dat zal uiteindelijk gevolgen krijgen. Zien wat is, met alles erop en eraan. Alle mooie en minder mooie dingen. Eigenlijk dwars door alles heen kijken, alles wat je doet. Ook je egospelletjes, je verdedigingsmechanismen, je bescherming zoeken, alles zien, alles durven zien. Ook zien waar je automatisch reageert, de automatismes. Geen echt leven hierin, slechts het verleden wat reageert en geen enkele verandering die hierin plaatsvindt. Alles bij het oude, want dat is veilig. Dan hoef je niet in je...

Is dit niet waar, dat alleen ons ego gekwetst kan worden en niet de Liefde? De Liefde is echt onkwetsbaar, is alleen Liefde, omvat alles met Liefde en begrip. Maar in ons ego kunnen we wel gekwetst worden. Dat mag ook allemaal, het is wat het is, maar de Liefde kan alle kwetsingen uiteindelijk laten verdwijnen. Alles wat wonden kan slaan, alles wat beladen is, geladen is, waar iets op zit, waar raakpunten zijn. juist door eerlijk toe te laten dat dit alles er is, kan het verdwijnen, door het Licht erop te laten schijnen. Dit Licht heeft geen oordeel, het Weet, Ziet wat is, helemaal onpersoonlijk. En als we dit toelaten, dan kan er heling komen. Zolang het hart open blijft, leef je, kunnen dingen veranderen, kan er nieuw inzicht komen. Kan het Leven, kan de Liefde je inlichten. Heel kwetsbaar vaak. Het kan fiks pijn doen tussendoor, waar maar die aanrakingspunten zijn. Maar het is de enige mogelijkheid om weer heel te worden, waarlijk Vrij. Als we ons hart sluiten is dit proces voo...

Is toch n geweldig perspectief. Wat binnen de tijd, de dualiteit, ook allemaal plaatsvindt. Wat we hier ook doen, buiten de tijd, in de Eeuwigheid, is dat wat de Oplossing is, de Verlossing. Uiteindelijk voor iedereen. En die Oplossing, die Verlossing is nu aanwezig, en elk volgend nu. Als de tijd rijp is, als het leven ons zozeer gelouterd heeft dat we ons hart willen openen dan zal dit ons omarmen, verwarmen, vervullen. Dan zullen we meer en meer hiermee, met/in de Liefde mogen versmelten, een worden. Dit gebeuren vindt plaats in interactie met de duisternis, met de verwarring de soms ten hemel schreiende wanhoop en verdriet. De diepe donkere nacht, helemaal verloren zijn, geen uitzicht meer op wat dan ook. Juist dan kan er ontvankelijkheid komen voor dat Licht voor de Liefde, voor de Oplossing, voor de Verlossing. Het is aan ons wanneer we er rijp voor zijn, maar eens, ooit, binnen de tijd, zullen we klaar zijn, en de eeuwigheid binnen kunnen stappen. Het Licht zal meer en ...

Als alle beelden verdwenen zijn, alle invullingen, en jij vervuld bent geraakt door dat Andere, door de Liefde, door de Essentie, dan heb je de ander lief, mag de ander totaal zijn die hij/zij is. In die Zijnsstaat kan de ander je dan ook niet kwetsen, want je hebt alles. Je hebt geen beeld van jezelf, hoeft niks te verdedigen, je Weet. Dit Weten is dus niet van het verstand, het is geen beeld, je Weet het, het is je bewustzijn. In die Zijnsstaat heb je in alle eenvoud lief. En dan nog, zonder weerstand geef je soms grenzen aan, beter gezegd de Essentie in jou geeft grenzen aan, is helder in wat nodig is. Het stroomt heel natuurlijk naar buiten als het moment dit vraagt. In dit alles is eigenlijk het denken de grote stoorzender. Daardoor ontstaan de beelden, de verwijdering tussen elkaar, de beladenheid, de verlangens, de angst, de onzekerheid. In het ont-moeten van de wereld, van de ander is geen enkel denken nodig, geen enkele gedachte. Alleen heel praktisch om naar de winkel ...

Zien we elkaar wel? Of nog belangrijker, willen we elkaar wel zien? Laten we elkaar werkelijk toe, dat wat is, zonder invulling, zonder verbeelding. Werkelijk elkaar proberen te begrijpen, begrip voor elkaar te hebben. Echt je openstellen voor de ander, zonder bevooroordeeldheid. Echt elkaar ont-moeten, zonder moeten. Elke keer weer elkaar opnieuw, als nieuw ont-moeten. Alsof er niks gebeurd is. Niet vastgezet in een beeld, niet vastgezet in het verleden, maar steeds weer totaal de ander toelaten in dat wat is. Wat nu is. Waarin zijn we werkelijk onbevangen? Zijn we die onbevangenheid niet kwijtgeraakt? Het vertrouwen in de ander, in het leven? Zijn we het daarom zelf gaan doen. Hebben we ons daarom gepantserd, gevangen gezet in al die beelden over die ander, over het leven? Daarachter zijn we veilig, maar kan t daar ook niet heel koud zijn, geïsoleerd, afhankelijk? Afhankelijk van zoveel. Omdat het leven niet totaal door ons heen kan stromen. Omdat het Leven ons daardoor ook ni...

Het gaat er uiteindelijk om, je onschuld te hervinden. De pure onbeladen onbevangen onschuld. Je van geen kwaad bewust omdat er geen kwaad meer in je is. Alles vrij is gemaakt, leeg is gemaakt, is doorzien, opgelost, verdwenen. Alles van het verleden. Alles wat je belemmert om nu vrij en onbevangen, onbezwaard in het leven te staan. Hoe doe je dat? Je kunt t uiteindelijk niet doen. Je kunt alleen dingen doorzien, doorleven. Inzicht en begrip krijgen over dat verleden, over wat was, over het leven, over alles, en zo jezelf er vrij van maken. Maar het is wel zo, alles wat je geen voeding meer geeft, door je gedachten, zal uiteindelijk sterven. Van alles blijft in leven omdat we eraan blijven denken, nouja een beeld van dat wat was. We bouwen er denkbeelden over op. Die gaan een eigen leven leiden. Waar is dat kind in zovele mensen? Niet het misvormde, getraumatiseerde kind. Dat wordt overal zichtbaar al wordt t dan gezegd dat we volwassen geworden zijn. Maar dat pure onbevangen ki...

Het kan goed zijn om eens te kijken naar alles wat je meeneemt, meesjouwt vanuit het verleden. Alle beelden die ontstaan zijn door alles wat op je pad gekomen is. Wat andere gezegd hebben wat de realiteit is, hoe alles in elkaar zit, waar het om gaat. Waarin ben jij hierin nog werkelijk aanwezig en wat is er allemaal bovenop je gelegd, van waaruit je bent gaan leven? Misschien is alles ook nog verwrongen geraakt door weerstand, door wonden die geslagen zijn, tegenreactie. Van alles in het onbewuste gestopt maar toch door jou heen zich uitwerkt. De centrale vraag blijft, wie ben jij? Wie ben jij werkelijk? Het gaat erom dat je doorziet, ontmaskert, alles wat je niet bent. Alles wat je denkt te zijn, denkt te moeten zijn. Alle automatische reacties, eventueel ook emoties die wakker worden. Wat is de reden hiervan? Vaak zijn we gestopt met innerlijk te groeien, lang geleden, jaren geleden. Alles wat daarna gebeurd voegt zich naar dat wat jaren geleden gevormd is, vaak misvormd is. ...

Er is de Werkelijkheid. Ook de subjectieve werkelijkheid van waaruit mensen leven, en het beleven en bekijken. Uiteindelijk is dat ook werkelijkheid, hoe subjectief die bij de ander ook is. Maar we kunnen die werkelijkheid heel objectief zien voor wat het is, zonder invulling. Als de Werkelijkheid door ons heen kan kijken, Ziet wat is. Die Werkelijkheid beziet alles zonder emotie, zonder kleuring, zonder invulling, zonder beladen of geladenheid, en zal van daaruit ook handelen. De enig juiste handeling die in dat moment past. Dat kan ook zijn, niet reageren, niets zeggen. Dat bepaal jij dan niet, maar de Werkelijkheid, die Weet precies wat nodig is. Dus de uitdaging ligt er dan in, in wat op je pad komt, in de interactie met het leven, met mensen, dat die Werkelijkheid door jou heen zich kan uitdrukken, kan reageren. Dat niet jij reageert vanuit een bepaalde achtergrond, beleven, het verleden, maar eigenlijk iets wat niet van de tijd is. Het gaat erom zicht te krijgen op waar jij ...

We proberen het geluk te vinden in de wereld, buiten onszelf, terwijl t geluk en ware vervulling in onszelf ligt. Dat wat niet van de tijd is. We zijn gevangen door de tijd, door alles wat zich binnen die tijd afspeelt. De tijd die ons gegeven is, en zo ontnomen kan worden. Helemaal vol daarvan, vaak helemaal verblind, verdoofd, door alles wat zich in de wereld afspeelt. En de ironie is, het paradijs kan ook op aarde zijn. Maar de sleutel ligt niet buiten maar binnenin onszelf, dat wat dus niet van de tijd is. Dat wat onafhankelijk is van alles wat zich binnen de tijd afspeelt. De Sleutel van dit alles is de Liefde. Maar de Liefde die niet van deze wereld is. Wil die in ons opstaan, dan zullen wij moeten sterven, terwijl we hier nog leven. Als we het toelaten zal de Liefde alles doden met Liefde wat geen Liefde is, zonder belang of verlangen, heel onpersoonlijk. Misschien wordt je hart hierdoor gebroken, ligt je leven aan gruzelementen. Alles totaal illusie. Alles waarvoor je ge...

Openheid is voorwaarde voor alles, open zijn. Openstaan, het leven toelaten, met alles erop en eraan. Het tot je laten spreken, je laten raken. Niet jezelf beschermen achter mooie denkbeelden, overlevingsmechanismen. Van alles wat je moet verdedigen, of waardoor je, je zelf nooit zeker voelt, en je zo vaak aangevallen voelt. Groot, sterk zijn, zelfverzekerdheid, actief, wat al niet. Zoveel voorwaarden vaak waaraan we onbewust in ons innerlijk moeten voldoen voordat we er mogen zijn. Niet gewoon jezelf zijn, niet gewoon Zijn, puur en eerlijk zonder houding en facade of masker of muur. En tuurlijk ook dit mag er allemaal zijn, maar zo zal de verandering stoppen en alles kristalliseren. Dan ga je eigenlijk dood, leef je niet meer maar overleef je. Dus open zijn. Zo kan alles meer en meer verruimen, tot eenheid worden. Meer en meer omvat en bevat worden, alles wat is, zodat je uiteindelijk één met alles bent. All-een. En dan stroom je uit, zonder eigenbelang, zonder eigenwilligheid, z...

Verliezen om te winnen. Het lijkt een tegenstelling maar is meer een paradox. Hoemeer we verliezen, achter ons laten wat in het verleden was, hoemeer dat wat niet van de tijd is ons mag/kan vervullen, dragen, inspireren, leiden van binnenuit. Steeds weer jezelf doorzien. Doorzien de illusies, de aannames van waaruit je leeft, van waaruit je, je leven vormgeeft. Heel vaak bepaald en misvormd door andere. Door opvoeding, onze ouders, de maatschappij die t voortzet, de cultuur waar we in leven. Een heel pakket van waarden en normen, van dit is het en niet anders. Dit verleden zet je gevangen, bepaald je. Er is geen vrije dans, je zit vast aan ketens. Eventueel ketens van oordeel, verzet, tegenreactie, of ontkenning. Het Leven is dan nog niet in je wakker geworden. Je wordt geleefd door het verleden. Alles wat zich hierin opgebouwd heeft, en wat vaak zo'n kleine wereld is. Zo'n gefixeerde, vastgelegde wereld van leven en beleven. Het is een proces. Authentiek jezelf zijn, me...

Sterven, overgaan. Daar gaat t toch om, dat allerlaatste moment. Wat is dan in ons verwezenlijkt, werkelijk tot inzicht en begrip geworden, tot innerlijke realiteit? Niet alle gedachtespinsels maar echt wat we dan zijn, onze pure innerlijke waarheid van dat moment. Die afstemming nemen we mee naar de andere kant. Eerst is er nog n voorfase van verwerking, en uiteindelijk ook wel confrontatie met alles wat we hier gedaan hebben. En wat is dan werkelijk belangrijk, van wat we hier gedaan hebben? Wat blijft er over? Is niet vooral belangrijk dat we oprecht waren in ons pad. Ook in onze pijn en verwarring. De durf om te zien te proeven wat is, durven kwetsbaar te zijn, en te veranderen waar nodig. Open zijn voor de inwerking van dat Andere. Durven loslaten, overgeven. Wat als, je ineens uit dit leven wordt weggerukt, door n ongeluk? Wat heb je dan in jezelf verwezenlijkt. Wat is jouw innerlijke levende werkelijkheid in dit nu? Ben je klaar om te gaan, om over te gaan? Ben je klaar vo...

Het zonder gedachten zijn, is r dan nog iets over? Jazeker. Eigenlijk staat er dan niks meer tussen jou en de realiteit. Je vult niks in, zet r geen beeld voor. Je maakt er niet iets van vanuit jouw idee en achtergrond. Je kunt dan puur indrinken dat wat is. Meestromen met de beweging van het Leven. Je kunt dan de ander puur indrinken, maakt r geen voor-stelling van maar laat de ander zijn in wat hij/zij is. Geen interpretatie, geen speculatie. Juist dan kun je alles doorzien. Ook jezelf. Je eigen spelletjes. De energie die in de lucht hangt, de betekenis van die energie. Je hebt eigenlijk geen gedachten hierin nodig, je Weet het gewoon. Gedachten zijn t verleden, daar spreekt het verleden door. Alles wat we opgebouwd hebben aan beelden, aan kennis, in dat verleden. Een muur van kennis die je om je heen gebouwd hebt. Een gevangenis die je gebouwd hebt, waar je jezelf helemaal veilig in voelt, maar uiteindelijk ben je toch gevangen. Gevangen in een cocon. In een bepaald zijn door...

zoek eerst het Koninkrijk en alle dingen zullen u toegeworpen worden. Als je dat Koninkrijk gevonden hebt, binnenin, dan heb je alles. Maar voor t verstand is dit niet te bevatten, in verbinding met ons emotieleven, alles wat van de dualiteit is. Belachelijk, om te lachen zal t verstand zeggen, onzin. En toch het is er, als Het in het hart ontvangen kan worden. Of beter gezegd als het hart zich wil openen voor Het. Een wereld die alomvattend is. Een Bewustzijn die deze wereld omvat met Liefde en begrip en toch niet van deze wereld is. We kunnen het pas horen als we naar ons hart willen luisteren, naar Het willen luisteren. In dit proces zal alles steeds meer verstillen tot stilte worden. Als alles meer en meer leeg gemaakt wordt zal alle opwinding wegzinken in deze Stilte. Geen stemmen van entiteiten of allerlei wezens, maar onze eigen Stem. De Stem van onze Essentie, van de Kern, van ons Wezen. Dat wat waarlijk Wezenlijk is en waarmee alles verwezenlijkt zal worden. Dat wat...

Dat is uiteindelijk de eindconclusie, we zullen één zijn, heel. Niet meer verdeeld, niet meer gespleten. Niet meer versplinterd in allerlei stukjes die eventueel een andere kant op willen of andere dingen zouden willen, of t anders zouden willen. Je Bent. Gewoon Zijn. En daarin zal het vervuld zijn. De Sleutel ligt binnenin, de heelheid, de vrede, de Liefde, de Vervulling, de Essentie. Niet buiten, niet in doen, niet in het zelf willen doen. Maar in het verdwijnen, verstillen. Meer en meer leeg worden van onszelf, en zo meer en meer kunnen versmelten met die Eenheid met het Zijn, met de Essentie, waardoor alles eenvoudig zal zijn. In overgave. In alles overgeven. Het is er. Het is er altijd. Maar wij gaan er tussenin staan. Wij maken de chaos en de verwarring. Wij zijn de chaos en verwarring. En ons ikje kan die stilte, dat Zijn, die vervulling, die Liefde die gewoon Liefde is niet vatten. Dat je daarin eigenlijk niks meer nodig hebt en van daaruit gewoon doet wat het moment vra...

Hier gebeurt het. Hier op aarde vindt t belangrijkste proces van ons leven plaats. Hier op aarde zijn de grootste mogelijkheden tot inzicht, tot begrip, verruiming, werkelijke verandering. Juist omdat deze aarde zo hard is, concreet, de materie. In eerste instantie het gevecht met deze materie, en daardoor meer en meer loutering en uiteindelijk bevrijding. Dus alles is hierin zinvol. Ook de stadia dat je meer en meer verankert raakt in deze materie. Helemaal vol ervan bent, van wauw dit is t, helemaal jezelf uitleven, alles uitleven, uitvieren. Het hoort er allemaal bij. Ook het op alle mogelijke manieren om de oren geslagen worden met de gevolgen van onze daden, en een uiteindelijke bezinning, heroriëntatie. Het hoort er allemaal bij. Het moeilijke is dat in andere bestaansgebieden alles veel vluchtiger is. Daar is t meteen zo binnen zo buiten. Hier ook wel, maar veel langzamer. In die andere bestaansgebieden is t ook veel moeilijker om uit die illusies te stappen omdat daar niet...

Eigenlijk is het daarin vervuld. Als de Godsvonk is gaan stralen en uiteindelijk alles heeft opgelost, verbrandt wat tussen die Godsvonk is ontstaan. Alles dat zich gevormd heeft aan beelden, ideeën, gedachten, emoties, noem t maar op. Dan is die Godsvonk een innerlijk verwarmend vervullend, Krachtgevend Vuur geworden. Dan hoeft er eigenlijk niks meer. Dan Ben je. Alle verlangens, verwachtingen. Alles wat je buiten jezelf zou willen vinden is verdwenen, verbrandt in het Heilige Vuur. In Dat Vuur bestaat het geluk en dit Vuur omvat alles en iedereen. Het is niet geïsoleerd in jouw persoontje, in jouw lichaam. Het is er voor iedereen, iedereen die t maar wil ontvangen. Maar alle afhankelijkheid van geven, alle afhankelijkheid van ontvangen is verdwenen. Je speelt je spel, maar bent niet meer gehecht aan dit spel. Uiteindelijk heb je t spel doorzien en je speelt nog mee omdat nu eenmaal iedereen dit spel speelt. Je Weet wie je bent. Je Weet van waaruit je leeft. Je Weet met j...

Er is iets in ons wat helemaal puur is, vrij is, onthecht is. Alles Ziet/overziet, alles begrijpt/omvat/Weet. Iets wat waarlijk Liefde is. Maar vertrouwen we hierop? Geven we hieraan ons hart? Willen we ons hieraan overgeven? Of liever vertrouwen op wat we denken te weten, wat ons aangeleerd is opgelegd is. Wat ons ingegoten is door opvoeding/maatschappij etc. Sja, en wat we niet vertrouwen dat wordt vaak onze vijand. Daar gaan we tegen in verzet, verdediging, aanval. We willen niet horen, luisteren naar hoe t tijdloze Geweten, Weten spreekt. De Stem van ons Zelf, van dit Weten, van het Geweten kan heel confronterend zijn. Daarom vluchten we er toch liever voor weg in zoveel, in het luisteren naar zovele andere stemmen. En toch is dat Zelf, dat wat we werkelijk Zijn, uiterst betrouwbaar. Onze grootste vriend, die t aller, allerbeste met ons voorheeft. Ons omvat met Liefde/begrip, met een oneindig geduld. Altijd klaar staand, niets verlangend maar meteen alles gevend als er openi...

Aan de ene kant kan in de diepste duisternis zo weer t Licht verschijnen, dat uiteindelijk nooit verdwenen was. Maar ook een andere kant kan zomaar ineens gebeuren. Je bent in de bloei van je leven, wauw te gek alles, genieten, goeie baan, fijn huwelijk/relatie, gezond, en dan bam stort alles in. Ernstige ziekte geconstateerd, huwelijk op de klippen, ontslagen noem maar op. Plotsklaps is t licht verdwenen en toch is t Licht er dan nog steeds. En juist dan liggen er geweldige mogelijkheden tot verruiming, tot verdieping, tot inzicht, tot begrip. Dit zijn juist de belangrijkste perioden van t leven, de uitdagingen die hierin liggen. Niet in t lekker doorhobbelen, ditjes en datjes, dag in dag uit gewoonterituelen, wel gezellig, en ja straks vakantie. Das misschien wel lekker gedurende dat korte bestaan hier op aarde, maar in t kader van de Eeuwigheid in het kader van waarom je hier bent, heb je r niks aan. Dus juist als de boel instort, je niet meer door kunt hobbelen, alles uit ...

Zien we elkaar, of het verleden? Zetten we elkaar vast in dat verleden in dat wat we in dat verleden opgebouwd hebben? Een eindeloos beeldenspel dat we met elkaar spelen. En wie wil er Zien? Werkelijk Zien? Zichzelf doorzien, ontmaskeren. Zich vrijmaken van al die beelden? Als dit het enige verlangen is, om vrij te komen van dat verleden, is het allerbelangrijkste dat je totaal aanwezig bent in het nu, vol aandacht. Dan kan t Bewustzijn spreken over dat moment, in dat moment over dat wat is. Nietsontziend maar heel rechtvaardig. Dwars door je heen kijkend. Geen schijn maar het zien van de pure waarheid van dat wat je nu bent en doet. De achtergrond van waaruit je doet en bent en leeft. Alles wordt dan in het volle Licht gezet of iemand anders triggert de waarheid, jouw innerlijke waarheid en het Licht zal spreken, je inlichten. Ja kan pijn doen, kan confronteren, maar uiteindelijk is t zo bevrijdend, als je jezelf meer en meer van al die beelden bevrijdt ontstaan in dat verle...